Przedwiośnie w północnym lesie

W weekend psu należy się wybieganie porzadne, tak aby po powrocie do domu nie mial juz sily sie ruszyc na dzwiek papierka od czegos slodkiego. Podobno w moich stronach sa od niedawna wilki, nic dziwnego, bo nie da się tu wyjść do lasu, żeby nie zobaczyć stada białych tyłków lub dzików przekopujących teren skuteczniej niż niejeden kombajn.

Pewnego razu na polanie w lasku koło przystanku autobusowego, gdy spacerowałam z psem, pojawiła się sarenka. Zamiast się skapnąć, że obok jest pies i człowiek, położyła się i grzała na słońcu. Te zwierzęta są tak przyzwyczajone do ludzi, że czasem jest to aż dziwne.

Nawet dziki są oswojone, można spokojnie między nimi chodzić, często przychodzą na przedmiejskie osiedla, zwykle nocą, przeryją trawniki i idą. Nieraz jednak wpadają w dzień, ludzie przynoszą im jakieś jedzenie i rzucają dla zabawy. A one nic, jedzą tak samo jak domowe świnie, nawet lochy nie interesują się warchlakami.

 A tu śliczny warchlaczens

A oto dwa najpiękniejsze białe tyłki jakie kiedykolwiek widział świat, bo moje <3